
آنتی اکسیدانت چیست؟ افزودنی های پلیمری پیشرفته ای که از تخریب مواد در مرحله پردازش حرارتی جلوگیری می کند آنتی اکسیدان ها مانع خوداکسیاشی که هنگام واکنش پلیمرها با اکسیژن اتمسفر اتفاق می افتد، می شوند. تخریب هوازی به تدریج در دمای اتاق اتفاق می افتد ، اما تقریباً تمام پلیمرها هنگام پردازش در دمای بالا در معرض خطر اکسیداسیون حرارتی قرار دارند. آنتی اکسیدانت ها دارای دو نوع هستند،نوع اول معمولا با انتقال یک هیدروژن از OH یا NH به رادیکال آزاد سبب خنثی سازی آن می شوند از جمله آنها می توان به فنل های بازدارنده وآمین های آروماتیک اشاره کرد. نوع دوم این مواد شامل تیواسترها و فسفیت ها می شود که از طریق تخریب رادیکال های پراکسیدی به محافظت از پلیمر می پردازند
افزودنی های پلیمری پیشرفته ای که از تخریب مواد در مرحله پردازش حرارتی جلوگیری می کند
آنتی اکسیدان ها مانع خوداکسیاشی که هنگام واکنش پلیمرها با اکسیژن اتمسفر اتفاق می افتد، می شوند. تخریب هوازی به تدریج در دمای اتاق اتفاق می افتد ، اما تقریباً تمام پلیمرها هنگام پردازش در دمای بالا در معرض خطر اکسیداسیون حرارتی قرار دارند.
آنتی اکسیدانت ها دارای دو نوع هستند،نوع اول معمولا با انتقال یک هیدروژن از OH یا NH به رادیکال آزاد سبب خنثی سازی آن می شوند از جمله آنها می توان به فنل های بازدارنده وآمین های آروماتیک اشاره کرد. نوع دوم این مواد شامل تیواسترها و فسفیت ها می شود که از طریق تخریب رادیکال های پراکسیدی به محافظت از پلیمر می پردازند
آنتیاکسیدان بازدارنده ای است که رادیکالهای پراکسی ناشی فرآیند اکسیداسیون را جمع آوری میکند. یکی از پرکاربردترین نوع این آنتی اکسیدانها در صنعت، آنتی اکسیدان 1010 است
آنتی اکسیدان 1010 یک آنتی اکسیدان اولیه برای پلیمرهای آلی است. تغییر ویسکوزیته و تشکیل ژل را کاهش می دهد و پایداری حرارتی طولانی مدت را فراهم می کند، از خواص فیزیکی در حین نگهداری و استفاده کرده و از محصول نهایی حفاظت می کند.
آنتی اکسیدانت 1010 ماده ای تقریبا غیر فرار، بی مزه است که به صورت پودری سفید رنگ در بازار موجود است. حلال این ماده کلروفرم و تولوئن است و در آب حل نمی شود.عمده کاربرد آن مقاوم سازی پلیمرها است و با توجه به آرایش مولکولی که دارد می تواند سبب پخش بار رادیکال روی مولکول مورد نظر شود. نکونوکس 1010در پلی الفین هایی چون پلی اتیلن، پلی پروپیلن و کوپلیمرهایی مانند اتیلن وینیل استات مورد استفاده قرار می گیرد و در پلیمریزاسیون پلی آمیدها، پلی استال ها، پلی استرها، پلی اورتان، الاستومرها و رزین ها مورد استفاده قرار می گیرد.
پلیمرها با گذشت زمان در اثر تابش ، گرمای بیش از حد و یا محیط خورنده ، تغییر خواهند کرد. این تغییرات نتیجه تجزیه اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد است که از طریق تجمع هیدروژن یا برش همولیتیک پیوندهای کربن-کربن هنگام قرار گرفتن پلیمرها در معرض گرما ، اکسیژن ، ازن یا نور ، تشکیل می شود. این تغییرات می تواند تأثیر چشمگیری بر عمر مفید و خصوصیات پلیمر داشته باشد.
ﺁﻧﺘﻲ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍنت ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﻳﻚ ﺍﺗﻢ ﻫﻴﺪﺭﻭژﻥ ﺑﻪ ﻣﺎﻛﺮﻭﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ، ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﺭﻭﻱ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻨﺜﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺁﻧﺘﻲ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍنت نیز ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. این دسته از آنتی اکسیدان ها ساختار شیمیایی فنول و آمین دارند و معمولا با انتقال یک هیدروژن از OH یا NH به رادیکال آزاد سبب خنثی سازی آن می شوند
این ماده کاربرد وسیعی در پلیمرهایی مانند پلی پروپیلن، پلی اتیلن، پلاستیک مهندسی، پلی یورتان، رزین های استایرنی، پلی استایرن، PBT، ABS، پی وی سی، الاستومر، چسب،پلی آمید و غیره دارد. ماده ای فرار با سمیت پایین و دوز نیمه کشنده است و در حدی است که بسیاری از کشورها استفاده از آن را در صنعت بسته بندی مواد غذایی تایید کرده اند. نمایانگر آنتی اکسیدان نوع اول غیر سمی و غیر رنگ پذیر می باشد
اغلب آنتی اکسیدان ها و تثبیت کننده های UV برای جلوگیری یا کاهش سرعت تخریب اضافه می شوند. دو کلاس اصلی آنتی اکسیدان ها ، جاذب های رادیکال های آزاد و پاک کننده های پراکسید هستند.
به پاک کننده های رادیکال آزاد گاهی اوقات آنتی اکسیدان اولیه یا خاتمه دهنده های زنجیره رادیکال گفته می شود. در حالی که پاک کننده های پراکسید اغلب آنتی اکسیدان ثانویه یا تجزیه کننده هیدروپراکسید نامیده می شوند.
آنتی اکسیدان های اولیه
آنتی اکسیدان های اولیه ساختار شیمیایی فنولیک دارند
ﺁﻧﺘﻲ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍنت ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﻳﻚ ﺍﺗﻢ ﻫﻴﺪﺭﻭژﻥ ﺑﻪ ﻣﺎﻛﺮﻭﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ، ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﺭﻭﻱ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻨﺜﻲ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺁﻧﺘﻲ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍنت نیز ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﺩﻳﻜﺎﻝ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. این دسته از آنتی اکسیدان ها ساختار شیمیایی فنول و آمین دارند و معمولا با انتقال یک هیدروژن از OH یا NH به رادیکال آزاد سبب خنثی سازی آن می شوند
موثرترین اولیه ، آمین های معطر ثانویه هستند. با این حال ، آنها باعث تغییر قابل توجهی می شوند و فقط در صورت استفاده از مواد مخدر ، مانند محصولات لاستیکی پر از کربن ، می توان از آنها استفاده کرد. آنها همچنین به عنوان ضد عفونی کننده و غیرفعال کننده یون فلزی عمل می کنند.
آنتی اکسیدان های ثانویه (کنده کننده های پراکسید)
متداول ترین آنتی اکسیدان های ثانویه ، ترکیبات سه ظرفیتی فسفر (فسفیت) هستند. آنها هیدروپراکسیدها را به الکل های مربوطه کاهش داده و خود به فسفات تبدیل می شوند.پاک کننده های پراکسید هیدروپراکسیدها (ROOH) را قبل از تجزیه به رادیکال های آلکوکسی و هیدروکسی ، به محصولات غیرفعال تجزیه می کنند. آنها اغلب در ترکیب با پاک کننده های رادیکال های آزاد (آنتی اکسیدان های اولیه) برای دستیابی به یک اثر مهار هم افزایی استفاده می شوند.
دسته دیگری از آنتی اکسیدان های ثانویه تی اترها یا سولفیدهای آلی هستند. آنها دو مولکول هیدروپراکسید را به الکل های مربوطه تجزیه کرده و به سولفوکسیدها و سولفون ها تبدیل می شوند:
سولفیدها
سولفیدهای آلی تجزیه کننده های بسیار موثر پراکسید هیدروژمی باشند.در طی پیری حرارتی طولانی مدت و اغلب در ترکیب با آنتی اکسیدان های دیگر که محافظت خوبی را در هنگام پردازش ایجاد می کنند مانند فنل های با مانع استفاده می شود.
به منظور انتخاب موثرترین بسته تثبیت کننده ، مهم است که بدانید پلیمر در چه محدوده دمایی قرار خواهد گرفت. یک بسته تثبیت کننده خوب باید از پلاستیک محافظت کند ، هم در فرآیند ذوب شدن و تشکیل رزین و هم در طول عمر در معرض دمای بالا.
• انواع لوله ها و اتصالات مورد استفاده در صنعت ساختمان
• فیلم های پلی اتیلن )از ساخت تا بسته بندی مواد غذایی)
• محصولات و فیلم های ساخته شده از پلی پروپیلن (PP)
افزودنی های پلیمری آنتی اکسیدان ها ضروری هستند زیرا از فرایند اکسیداسیون جلوگیری می کنند. با این کار آنها می توانند کیفیت محصولات پلاستیکی را تثبیت کرده و روند تخریب را کند کنند.
اکسیداسیون فرآیندی است که در آن اکسیژن با ماده خاصی در تماس است و بر آن ماده تأثیر می گذارد. این ضربه ، که معمولاً شکلی از تخریب است ، به دلیل رادیکال های آزاد رخ می دهد که به مولکول های ماده واکنش نشان می دهند و باعث ایجاد یک واکنش زنجیره ای شیمیایی می شوند. اکسیداسیون بیشتر از آنچه فکر می کنید شایع است. .
از بسیاری جهات ، اکسیداسیون می تواند به همان شیوه روی پلیمرها عمل کند. اما در حالی که فرایند اکسیداسیون اساساً یکسان است ، تأثیر روی پلیمرها با تأثیر روی مواد دیگرتفاوت فاحشی دارد. اول از همه ، محصولات پلاستیکی در دمای شدید تولید می شوند. این امر پلیمرهای خام را به خطر می اندازد ، زیرا در معرض فرایندی به نام اکسیداسیون حرارتی قرار می گیرند. برای موفقیت این فرایند – و برای اینکه پلیمر پایدار بماند – باید آنتی اکسیدان ها را در طول فرایند تولید معرفی کرد.اما این همه ماجرا نیست. پس از تولید ، پلاستیک ها هنوز می توانند در برابر اکسیداسیون آسیب پذیر باشند. برخی از پلاستیک ها آسیب پذیرتر از بقیه هستند ، اما اکسیداسیون می تواند بر کیفیت خارجی محصول و چرخه حیات آن تأثیر منفی بگذارد. یک مستربچ آنتی اکسیدانی می تواند به مهار فرایندهای اکسیداتیو مضر کمک کند.
جهت خرید پودر آنتی اکسیدانت 1010 بت شماره های زیر تماس حاصل فرمایید:
021-77939601
09357600679خانم جعفری
09025158567 واتس اپ